Ik vries me klote er af! en er ligt hier zoveel sneeuw op dit moment dat ik erover denk een sneeuwscooter te kopen...en daarmee de messenger uit ga hangen. dit is belachelijk joh...er is hier afgelopen maandag in 6 uur of zo minimaal 12 cm sneeuw gevallen ... en dat ligt er nu dus nog steeds...ze schuiven wel...maar het blijft sneeuwen ... en dan dooit het weer, en vriest het snachts weer op ... en dan sneeuwt het weer...en dan strooien ze weer...het is een bende hier. Life is all about the snow! ik rijd hier 1/3 van de afstand die ik in Amsterdam reedt … maar het 3 keer zo zwaar,het is zo zwaar om door de sneeuw en de blubber te fietsen … snow pile-up op je frame, bij je banden (voorvork/achterkant) remt je afje wielen vol met sneeuw dus die worden er niet lichter open voor de rest zit je fietst zowiezo onder de sneeuw, dus dat ding is loeizwaaren dan de wegen; je ziet niets doordat het sneeuwt … en omdat er sneeuw op de weg ligt, ontdek je de ijsplekken pas als je er over uitglijdt. En de auto’s hebben ook geen grip. dus die glijden ook kris-kras over de weg, waardoor je constant bang bent dat je van achteren aangegleden wordt. en ze weigeren er langzamer om te rijden, de klootzakken … dus das heel eng als je bijvoorbeeld ingehaald wordt … en je allang blij bent dat je überhaupt vooruit komt, en het al moeilijk genoeg is om een rechte lijn te houden … en ipv dat ze nou cool zijn en je de ruimte geven en voorzichtig doen; toeteren ze en schelden ze op je omdat je in de weg zit en je een eind op moet rotten met je speelgoedje … "get a car, stupid fuck!" yeah right… als ik straks terug ben … voorgoed … dan ga ik de Brinta-Fucking-Beach-Classic rijden … en ik zal em godverdomme winnen ook! Want dit is echt de ultieme training. ik rij hier de hele dag door mul zand. op mijn baan-fietsje … ooooooh, ik ben zo blij met mijn fixed … als je iemand ziet fietsen hier, weet je zeker dat het een fixie is, omdat je met je freewheel niet meer vooruit komt … en niet meer kan remmen, en geen controle meer hebt over je wegcontact … fixies rule! ik zou het niet zonder kunnen … moet niet denken aan een derailleur en of remmen met al die sneeuw erop … en al dat strooisel … los nog van het feit dat een fixed echt helpt als je door de sneeuw heen moet ploegen. Alle kracht op 1 pedaal … en dan komt die andere pedaal vanzelf naar je toe, dan help de je die met al je kracht en gewicht naar beneden en dan komt de 1ste pedaal vanzelf weer terug en zo rijd ie door de shit. Als j wel eens op een hometrainer hebt gezeten weet je hoe het voelt ... zwaarste stand ... weerstand op de wielen ... en trappen maar ... het is anders dan een berg ... maar die hebben ze hier ook ... das leuk als je omhoog moet, want dan gebeurd het nog wel eens dat je achterwiel begint te draaien zonder dat je vooruit komt, maar das helemaal te gek als je de berg af moet met al die sneeuw en modderige massa met ijsplekken op de weg ... skidden is hier heel normaal ... je skid hier zo 500 meter een berg af, om alsnog volgas over die kruising heen te schieten ... wat hier ook heel normaal is, is de no-handed track-stand ... van minimaal tien minuten ... want je staat met je wielen zo diep in de sneeuw, dat je godverdikkeme je best moet doen om om te vallen. En op ongeveer dezelfde manier parkeer je hier je fiets ... je stampt em gewoon in de sneeuw ... blijft ie prima in staan... -er was hier afgelopen vrijdag een Alley-Cat (organized by Amber) en ik reed gewoon mee (op de Hollande Bluf, zal ik maar zeggen) ... maar tjongejonge ...je wilt niet weten hoe hard ik over puur ijs heen gereden hebt ... hoe scheef mijn stuur gestaan heeft, terwijl ik gewoon rechtdoor ging ... en hoe vaak ik volgas glijdend door de bochten ben heen geschoven ... hoe moeilijk het is om overeind te blijven ... met greppels, geulen, richels, randjes en andere gevolgen van inferieure wegenbouwtechnieken en opgevroren sneeuw-em ijsrichels ... alles doet hier pertinent pijn in mijn lichaam ... je hebt hier snow-walls nu, van een halve meter, waar je soms doorheen rost ... voorwiel omhoog, alles kracht op 1 pedaal en kraaaaaaaaaak er doorheen. En andersom, als je stoep afmoet ... dwars door de muur ... beetje A-team-stijl ... maar de meeste pijn komt van het vallen ... iedereen valt hier elke dag wel een keer ... soms vaker, soms minder, soms erger, soms ok … en het leuke is iedereen is er trots op, oprecht in, benieuwd naar, en lacht er om ... great sence of cameradery ... er is hier een plek waar iedereen heen gaat na het werk ... een hang-out ... van de koeriers (georganiseerd in de MBMA) zelf, dus niet commercieel ... het heet "the Space" en daar hangt iedereen een beetje … iedereen drinkt hier, veelen iedreen blowt hier, nog meer maar het is gezellig … en tja … met bevroren poten bij de kachel met zijn allen een beetje weg zitten stinken met een pilsje ... ja, dat heb je wel verdient na een daggie kutten in de sneeuw. voorderest ... we are kickin ass. mijn verontschuldigingen voor als ik een beetje doordraaf ... maar het is allemaal echt waar, dus misschien dat je je voor kunt stellen hoezeer ik onder de indruk ben, hier ... ik heb zoiets als dit nog nooit meegemaakt ... en ik maar denken dat ik stoer was, omdat ik een fietskoerier was ... in Amsterdam notabene ... nou, ik wou dat ik er weer was, hoor, echt waar ... lekker cruisen, lachend op de fiets ... fluitend aan het werk ... rijdend op mijn fietspad ... achteloos door rood ... porto schreeuwend op mijn schouder ... de luxe van ervaring ... de schoonheid van routine...en de arrogantie van een verveeld kolerelijdertje die zo lang dezelfde luxe prachtbaan heeft gehad in die schitterende stad, dat ie niet meer weet hoe ie die baan op waarde moet schatten en vloekend en tierend door de dagen blèrt. tja, je leert nog eens wat over jezelf he, abroad ... wat ik bedoel is dat all you guys outthere in Amsterdam even moeten begrijpen dat het daar kut is en klote en lastig en nat en dat het verkeer onaardig is ... en weet ik veel ... en ja, jullie hebben gelijk, maar dat het erger kan ... als je bijvoorbeeld denkt dat je koude voeten, hebt ... zoals ik altijd liep te janken over koude poten...moet je hier eens een daggie komen cruisen; binnen 10 minuten zijn, je poten blauw...(inclusief race-sokjes, Gore winstopper, Sugoi Waterstopper, de dikste wolle sokken die ooit heb gezien en een lange plastic regenbroek) dus tja ik heb mijn oren al bevroren gehad … echt letterlijk bevroren … Frost-bite heet dat … eerst zijn ze wit … dan doen ze ongelofelijk veel pijn, dan gaan ze tintelen, dan zwellen ze op, en uiteindelijk gaan ze vervellen en dan blijven ze voorlopig extra gevoelig voor de kou ... ik baal daar nogal van ... en prijs jezelf dan alsjeblieft gelukkig dat je in Amsterdam bent ik weet; het kan kut zijn no disrespect at all, kut als de kut van een goudvis … maar dit is de kut van een walvis ... en geloof me; das erger. Dus prijs jezelf gelukkig! […] En to all the rest off you wooden-shoe-wearin'- dike-building-in-windmills-livin'- water-battling -rainsuit-using- headwind -fighting-lowlanders ... Sterkte...en onthoud; Amerika is net zo stom als nederland ... er is hier alleen maar meer ruimte voor dezelfde stomheid Kusjes! martijn