zoals een mens went... het echte nieuws in MPLS is dat de Stupor-Bowl net geweest is...afgelopen zaterdag....en those of you that are in the know weten dat dat een flinke Alley-Cat is, hiero...
sterker nog; ik dacht dat ik het wist, van Internet en de spanning eraanvoorafgaand in de afgelopen week enzo....maar het was nog indrukwekkender dan dat...het is bijna een championship....er was geloof ik een manneke of 65, maar exact weet ik dat niet...de exacte gegevens zullen uiteindelijk (als de kater echt over is) te vinden zijn op de MBMA-web-site..(klein Stupor-Bowl-linkje) en daar kom je via de messengers.org....
ieder geval; het was druk....en hoewel de race zelf op zaterdag was....was iedereen op vrijdagmiddag al in town...en was het bere-gezellig in the Space....en waren gasten uit Chigao (Super-Dave en het XXX-racing team, waarover later meer), NY -> Kevin Squid had twee lieve dames meegebracht...en nog wat gasten uit een andere stad die ik vergeten ben....maar druk was het...sjongejonge...en hoewel ik mezelf heel cool en op de achtergrond had weten te houden, begon het nu allemaal wel te kriebelen...ik had ze allemaal al gehad... "ach ja, ik zie wel, ik weet nog niet of ik mee doe.." of de welbekende "joh, ik heb al de hele week gefietst..." of de wat lammere "niet echt veel zin; ik ben een beetje moe"...of de wat stoerdere "weeeeeeer een alley-cat; ik ken het nu wel...."....maar op die vrijdagavond was het toch wel duidelijk dat ik ging racen ja....er was no-way not to....iedereen racet! dus ik ook. mmmmmmmm.

en omdat de checkpoints 2 weken vantevoren al bekend waren...had iedereen het parcours al gereden...zelds de out-of-towners...en sommigen al meerdere keren....maar ik nog niet...ik moest dat nog even snel doen, op vrijdagmiddag....ik was het al die tijd wel van plan geweest, maar vond het eigenlijk veel te serieus en fanatiek enzo...aanstellerig gedoe allemaal..."we zien wel"...maar ja....zo op het laatste moment...ja; als je de kans hebt om het parcours te kennen, moet je die kans nemen ook; dat gebeurt nooit, en het is zeker niet alsof ik vreselijk bekend in MPLS....en ik had wel een parcours uitgetekend op de kaart, maar het eigenlijke rijden ervan, dat geeft toch wat meer "diepte" in een route...afijn...alles gereden; hoop geleerd, mooie route...toch wel nuttig...en nu naar de Space...bier..."we zien wel"...het bleek erg gezellig....dat leuke chamionship-sfeertje maar dan kleiner en dus knusser....waardoor je echt de mogelijkheid hebt om met iedereen te lullen en een hoop te leren van elkaar...en toen dat zo'n beetje allemaal gedaan was, gingen we op jacht naar pasta en pizza...gelukkig always only a block away....gezellig met de Chigago-XXX-racing crew en Super-Dave...en wat gasten van hiero (Blazing Saddles)...en Amber en ikke in een vreselijk grote en lawaaierige American-Italalian eet-fabriek een flink uurtje zitten bunkeren....das een hele ervaring opzich....
toen zijn we gaan bowlen...een goed Amerikaans gebruik...het gooien van ballen....
het ging me goed af...dat die bal niet in de naburige lane terecht mag komen, wist ik niet, maar werd me vrij snel en duidelijk uitgelegd door iemand die er meer verstand van had dan ik...zo'n echt Amerikaanse pick-up-truck-driving bierbuik-pin-head die met zijn gabbers licht-blauwe shirtjes heeft laten drukken van hun ozo fantastische "Strike-force"-Bowling-team en met veel gebral en lawaai en fanatisme de Bowling-Alley domineren....mijn actie werd niet zo op prijs gesteld...en ik stelde hem niet zo op prijs...en hij begreep mijn Nederlands geloof ik ook niet zo goed, en ik denk dat dat het was...want het werd nog eventjes heeeeel erg spannend daar....

klootzak

maar all went well...en uiteindelijk heb ik met een goedgemikte penalty-trap ook nog een strike weten te scoren...1-0 voor de Dutch Boy.

03.00 in bed...en de volgende dag om 8 uur op, want de race was om 12.30 in des middags...bad-ass hangover...liters koffie....mijn wielen nog een beetje zitten narichten, maar toch ook weer niet echt...want ze waren niet krom...het ging alleen even om de psychologische voorberijding...

samen met Amber nog even een short-cut uitgecheckt en hup naar de space...het feest was daar al....of ...nog steeds....dat was moeilijk te zeggen...in volle gang...een drukte van belang....en een heleboel hele dure fietsen...de gozer die uiteindelijk zou winnen...(eentje van het XXX-racing team uit Chigago) had een voorvork die alleen al duurder was dan mijn hele fiets....en dat was even indrukwekkend....maar deed me eigenlijk ook weer niet zo heel veel...extreem grote verschillen, werken heeeeel relativerend....
maar in ieder geval...een hoop mensen die normaal gesproken fixed rijden zoals iedereen hierin MPLS, hadden nu ineens hun dure racefiets uit het vet gehaald....omdat het allemaal om de snelheid zou gaan enzo...dus ja, er stonden nogal wat dure fietsjes...maar gelukkig was toch nog ongeveer de helft van het hele pack fixed...
de kriebels in mijn buik begonnen me misselijk te maken...de spanning binnen in de space was overweldigend...als je een gloeilamp in je handen had gehouden, was ie gaan branden....for sure....
en wat mij betreft precies op tijd, (het was niet echt handelbaar meer) reden we met zijn allen Critical Mass-style naar de start-lijn....anderhalve KM verderop.
daar weer even wachten en de spannig steeg. had niet gedacht dat dat nog kon...

toen de aankondiging van Ahme, die de race leidde...."vanwege een onbekende oorzaak, zijn wij genoodzaakt de start te verplaatsen naar de andere kant van de stad...."

een hoop gevloek en geschreeuw...dit veranderde alles...iedereen had dezelfde snelle route uitgetekend, maar had er niets meer aan....

en er was niets aan toen...de wedstrijd-leider ....leidt de wedstrijd...

en dus in een ongelovelijk langzaam tempo naar de andere kant van de stad; het leek wel zo'n wandel-etappe van de tour de france...1 groot peleton en iedereen overleggend met iedereen..."now what?" "Wanna go to Kenwood first, do it the other way 'round?" "This is fucked up; now we get to carry the Fed-Ex-tube all the way"...ja, het was wat...het ging een beetje langs me heen, allemaal...ik vond het wel een grappige "move" van Ahme...en was niet zo druk bezig met de gevolgen ervan...

bij de uiteindelijke start aangekomen...was er nog steeds een hoop onduidelijkheid....en ik bleef maar vragen, want wist niet goed wat ik nou moest doen en ik raakte een beetje in paniek....ik kende de race wel, maar nu niet meer, en ik was erg in de war...ik wist amper waar ik was, omdat ik niet opgelet had, toen we er heen reden met zijn allen.....dus daar sta je dan...ik had het ook eigenlijk wel gehad..."we cruisen die Alley-Cat uit, en dan gaan we lekker een pilsje drinken...", ....Brad was het met me eens...

en toen de eigenlijke start...le-Mans-style....ik was er nog lang niet klaar voor...ik zocht nog naar de winnaar van vorig jaar, die wilde ik volgen...maar ik kon em niet vinden, dus ik had nogal de schijt in....en toen begon iedereen te rennen...."godverdegodver waar is Stuco?"....iedereen rennen....ik half wandelend...en ineens zie ik em....in mijn linkerooghoek...hij reed al..ik stond nog...ik pakte mijn fiets, kegelde drie collega's omver en rende door de sneeuw,....de kortste weg naar de weg .....ik wist al dat de race een hoop ren-secties had...en al die ren-secties waren allemaal door de sneeuw...dus dat je kouwe poten zou krijgen wist je vantevoren al, dat was onvermijdelijk en het deed er daarom vanaf het begin al niet meer toe.....half struikelend door het kuit-hoge sneeuw...bereik ik de weg, spring op mijn fiets, land op mijn klote en begin als een idioot die brug op te sprinten....in het downhill-gedeelte haal ik ze bij...ik zit bij de eerste 4....Stuco aan de leiding...het is een beetje gek, want er waren ook een hoop gasten die de hele andere kant op reden...dus of we echt de eersten waren wist ik niet zo goed, maar ik ging er van uit, dat Stuco, de local en lastyears-winner wel zijn best zou doen...en aan zijn manier van rijden kon je zien dat dat ook zo was...in tegenstelling tot eerdere berichten dat ie niet van plan was zijn titel te verdedigen...yeah right....hij ging anders verdomd hard die berg af....ik ook....spinnen als een gek, ik wist niet dat ik zo snel kon spinnen....dan wordt ik ingehaald door de 4 mannen van het Chigago XXX-racing team...dus ik moet nog wat harder spinnen...mmmm....Chad -local en fixed- zit ook vooraan maar zijn ketting loopt er af en hij freewheelt ineens zonder remmen naar beneden de brug af..."dat gaat nog even duren voor die stil staat..."..ik ben in de kopgroep van 7 man, de enige fixed en ik krijg het gevoel dat ik daar niet thuishoor...dat ik dat nooit vol kan houden...al die fietsen bij elkaar brengen genoeg geld op voor een leuk huisje op de veluwe....en dat niet alleen...die XXX-jongens doen ook wegwedstrijden, en baanwedstrijden en andere shit-wedstrijden en zijn er best goed in ook nog....Vis kent ze...ze vroegen naar em, later op de avond...waren ontzettend van em onder de indruk....maar ik was vooral van hun onder de indruk...bad-ass Mo-Fo's...met hun veel te dure fietsen en die veel te gladde kuiten...en dat veel te harde tempo...
het eerste checkpoint...berg afrennen en glijden....stempeltje, en weer omhoog....doodop mijn fiets bereikt....ontploft...."zo, dat was het dan; ik kan niet meer"....ik kan Stuco nergens meer vinden...die heeft een andere route genomen naar het tweede checkpoint en zou daar later spijt van krijgen...XXX heeft wat problemen met de Dura-Ace-Derailleur....en ik rijdt in mijn eentje voorop en kijk achterom, naar wie me gaat helpen, want "ik ga dit zeker niet alleen doen"...ik was dood-en doodop ...en daar was Shane...thankgod for Shane...Shane is local...en rijdt normaal gesproken fixed maar had voor the occcassion zijn Cannondale race-fiets weer eens van de muur gehaald...."knap fietsie, Shane....das een dure, he?", denk ik in mezelf.
ik vraag em of ie wil racen...hij dacht van wel..."volgende checkpoint "sexworld"?" vraag ik....hij antwoord van welles...en daaruit concludeer ik wat ik al had gehoord...we doen de race vanaf nu precies zo als we altijd al van plan waren geweest...dat vond ik wel fijn....dan wist ik de route toch....dus wij weer die brug af...spinnen als een idioot...en ik een beetje achter Shane want ik weet niet hoe ie rijdt....en dat bleek wel, want bij de volgende bocht is ie weg...hij ging linksaf...en ik kon dat even niet...we gingen loei en loeihard de brug af....en het was een hele rare verkeers-situatie met al die koeriers en een paar auto's....ik trok dat even niet...dus ik reed noodgedwongen mijn eigen route naar chechpoint 2...want die was makkelijker....en hoewel ik moeite heb met mijn tempo...kom ik daar op het zelfde moment aan als Shane...stempelen en wegwezen; Chigago komt er aan....zo snel mogelijk het hele stuk rechtdoor naar checkpoint 3...en verdomd, als we daar aankomen zijn we nog steeds sneller als de Chigao-boys...het cafe in en een kop soja-melk naarbinnen werken...urgh...de vrijwilligers die me die kop geven denken dat ik het helemaal opgedronken heb, maar de mensen achter de bar zien me het allemaal weer uit spugen...gadverdegadverdamme....
op de fiets en op naar chckpoint 3...een heel eind...en Shane wil dat ik overneem...dat wil ik zelf ook wel, maar hij gaat te snel; ik kan em amper bijhouden...dus overnemen zit er niet zo in...ben al lang blij dat ik er nog aan hang...dan worden we ingehaald door de XXX-jochies....en dat maakt me kwaad...neem ik toch nog over, he Shane...maar het doet er niet veel toe...het gat wordt niet groter, maar ik rijfdt het ook niet dicht...kolere, wat gaan die gasten hard...en ik ben eigenlijk wel klaar nu; heel trots op mezelf dat ik al zo ver gekomen ben...dat is onverwacht...drie vlak opelkaar liggende kruisingen in een vloeien de beweging genomen, klein stukje Highway en we zijn bij checkpoint 3...cafe in; mijn verplichte shotje alcohol nemen....en buiten weer uitspugen...en weer verder naar checkpoint 4...dit is het langste stuk van de race...ongeveer 5 KM. en alles over South 26th. street...het duurt heeeeeeeeel lang, er komt geen eind aan....we doen kop-over-kop met zijn tweetjes....en achter ons verschijnt helemaal niemand; de mannen uit Chigago hebben een andere route genomen...onze is het allersnelst want allerkortst...dus we denken dat we plotseling een verdomd goede kans hebben; we doen er nog een schepje bovenop...ideeen over mij als mogelijke winnaar...of in ieder geval first fixie spoken door mijn hoofd....ik wil Shane een voorstel doen; "je krijgt mijn Deliver-or-Die-shirt als je me naar de finsish helpt" maar ik krijg het niet over mijn lippen...ik kan het zelf ook...ik heb hem niet nodig om de finish te bereiken...alleen maar om de finish sneller te bereiken, en daar gaat het me in essentie nooit echt om; als je er maar komt...Deliver-or-Die....dat is wel zo ongeveer the bottom-line...en dit is niet de tour-defrance, dit is een messenger-race...en als ik tijdens mijn werk wind tegen heb, is Shane er ook niet, of wel? .....alles spookt door mijn kop, ik kan nog nadenken...en dat is goed....ik hervindt iets van mijn zelfstandigheid....in de manier van rijden...maar ook in de manier waarop ik mijn race aan racen ben...ik rijdt voor mezelf...het voelt alsof ik met moeite een berg opfiets, maar aan de stilstaande dingen om me heen, merk ik dat we toch wel erg hard gaan...bij de kruisingen gaan we naast elkaar fiesten, en steken we onze handen op; wijzend waar we naar toe gaan..het werkt; iedereen stopt...behalve die ene....en dat was effe krap, maar voorderest gaat het eigenlijk allemaal heel vloeiend....als het erop aankomt, merkt ik het verschil tussen een fixed en een fiets met remmen wel heel duidelijk....dat maakt me soms heel bang; het besef dat je wel heel hard gaat zonder remmen...dit is al lang over de grens die aanhoudt met werken...dit is zelfs over de grens die ik heb voor "even rossen"....en als je je dat beseft wordt je vanzelf een beetje bang....ik wel....en dat heb ik liever niet...dus; gewoon gaan... checkpoint 4 is ergens midden op Lake Calhoun...das een flink lake...dus dat was eerst even zoeken, maar we hebben het gevonden, en als we aankomen bij het punt waar we over het ijs gaan rennen, zien we dat die XXX-etters al weer aan het terug-rennen zijn....ik ren zo hard ik kan....maar het wil niet meer...ik krijg m'n sticker van Fred en probeer nog even leuk te doen tegen hem...niemand begrijpt wat ik zeg...en ik weet het zelf eigenlijk ook niet echt...ik ren weer terug...maar dat wordt na vijf stappen al te veel; ik besluit te wandelen...je kan altijd wandelen...gewoon lopen...dat gaat...ik klim omhoog naar mijn fiets...en zie dt ik Shane kwijt aan het raken ben...het maakt me geen fuck uit...ik zie een bank en denk er sterk over om daar even uitgebreid op te gaan zitten uitrusten...maar iets in me dwingt me verder te gaan...als ik het zadel onder mijn kont voel begin ik als vanzelf te trappen; het is de tweede natuur van de fietskoerier...het kan altijd nog wel...je kunt altijd trappen....het is verbazingwekkend...de reflex van mijn lichaam...maar ik raak Shane kwijt...ik geef het op en besluit de boel in mijn eigen tempo uit te rijden...ik heb mijn best gedaan; gevochten tot ik niet meer kon en ik heb nu nix meer over; de besten winnen...ik kom wat later...en zo sukkel ik vooruit...ik heb natuurlijk het kruispunt tegen en ik sta gewoon 3 minuten stil...te wachten...ik kan er niet doorheen...ik ben alle aansluiting kwijt....maar ik heb ook even tijd om te herstellen...in mijn eentje ga ik verder; tegen de wind in een lange kronkelige bergweg op; het gaat....het is loeizwaar, maar het gaat...het doet eigenlijk geen pijn, het wil alleen maar niet...na uren en uren fietsen, bereik ik checkpoint 5, pak mijn sticker...en pak een handvol sneeuw...ik heb dorst..ik heb het warm..en koud...en de rillingen en ik weet wat dit is; kut....water...een hap sneeuw en een handvol sneeuw in mijn smoel...dat frist weer wat op...we gaan verder de berg op; ik weet niet eens waarom...voor dat checkpoint ja; maar wat is daar dan....alleen maar meer van dezelfde shit; das het gekke van een hele zware alley-cat; het enige waar je nog aan kunt denken is "het volgende checkpoint"...alsof daar de verlossing is of zo; en het tegendeel is waar; als je daar eenmaal bent, wordt het alleen maar erger; er is altijd weer een volgend checkpoint...
wat is de motivatie voor dit soort shit?
op de berg -checkpoint 6- krijg ik de beruchte ed-Ex-tube...fijn... die had ik nog nooit eerder gehad; wel gezien op foto's en zo...een driehoekige kartonnen buis die volgens mij iets langer dan een meter is....de nachtmerrie van elke fietskoerier die aan een race meedoet...ze passen meestal niet goed in je tas, waardoor ze er nog weleens uit willen vallen...ik probeer het niet eens; ik stamp em gewoon onder mijn belt...in de rechterhoek onder mijn strap...hoe leg je dat uit? onder de band van mijn tas...ofzo...het steekt erg uit...aan de voorkant en aan de achterkant, maar dat maakt mij niet zo heel veel uit...als ie maar blijft zitten... vanaf nu gaat het allemaal berg af...loeihard...echt loeihard...ik ben nog nooit zo snel gegaan...het snbelst ooit wat mij betreft...ik wilde uit mijn pedalen klikken omdat mijn kranks zoveel omwentelingen maakte dat ik het niet meer trok...ik haal auto's in...de Fed-Ex-tube suist en loeit in de wind...mijn ogen tranen, en dat veeg ik snel weg anders bevriest het...dit is waanzinnig...met een racefiets was ik hier nog sneller gegaan,als ik het had gedurft...maar het voelt te gek...en ik ben heel blij dat ik die afdaling vantevoren al gereden heb; nu ken ik de bochten al...en dat scheelt nogal wat...maar godallejezus wat een snelheid...dat wil ik mijn hele leven wel!
en dan kom ik bij de grote kruising; ik vlieg erover heen....en belandt in het park...dat is even kut; dit is checkpoint 7 en hier moeten we gaan zoeken naar Jake, een local messenger,...tot nu toe waren alle checkpoints heel duidelijk en zo...en voor iedereen even snel en eerlijk, maar nu speelt geluk ineens een rol...dat is niet eerlijk...en omdat ik de enige ben in dat park kan ik ook niet zien waar de andere koeriers heen gaan of vandaan komen; ik moet die klootzak helemaal zelf gaan zoeken en dat park is ongeveer net zo groot, ietsje groter, als het Vondelpark tussen de Stadhouderskade en de Van Baerle..dus ik heb de schijt in...dit kan uren duren...maar dat doet het niet; hij ziet me en laat me even aanmodderen en begint me dan te roepen....ik kijk om, maar zie alleen maar iemand in een spijkerbroek met een hond in het park...dat is geen fietskoerier...das gewoon een lul die me in de maling zit te nemen...het hele park barst van de zwervers en de alcoholisten...en ik weet zeker dat ze al wat koeriers gezien hebben, dus ze kennen het spelletje nu wel...ik zoek, en ik zoek....en ik zoek...en ik zoek,....dan sta ik stil...en begin ik te vloeken...ik heb het gehad...dit is al lang niet leuk meer...ik kan die klootzak gewoon niet vinden, hij is er niet....en dan roept ie nog een keer...en besluit ik toch maar naar die man met die hond te rijden...."Hey Jake, nice disguise, asshole!"...ik aai de hond...een Boxer...en ga verder...dit is het dan; het laatste stuk naar de space; de finish...ik rij nog maar niet zo hard meer....ik heb de schijt in, ben sjagereinig...en ook wel trots, want het ging toch wel goed...maar het was ook heel zwaar en ach ..het ging gewoon niet allemaal precies zoals ik had gewild...ik rijd Nicolett Ave. in zie allemaal mensen bij de finish....een heleboel mensen en een heleboel fietsen...ik zie bevestigd dat ik inderdaad na een hele mooie start een hele slecht finish mee ga maken; ergens achterin...en dan kom ik aan; ik heb niet de puf meer om even stoer te skidden...ik rem wat af...knal iemand omver omdat ie in de weg loopt...en finish...iedereen schreeuwt...Ahme pakt mijn manifest en mijn Fed-Ec-tube en neemt samen met mij mijn ranking door...ze zegt dat ik de 8ste ben..."say what?" ja, ze zegt het weer; achtste! "Goddamn'!!!" ik kijk om me heen en ik zie alleen maar de XXX-mannen en nog wat gasten...allemaal dure fietsen...iedreen praat, loopt...schreeuwt...ik hoor mijn naam...ik kijk omhoog, uit het raam van de space hangt Ben...local messenger....die alles opneemt op video...hij schreeuwt iets, maar ik hoor em niet...en dan schreeuwt ie het harder "First Fixie for the Dutch Boy!" ...godverdomme....godverdomme...."Yeah!" schreeuw ik ..."YEAH!" een oerkreet-schreeuw...ik ben doodop en ben heel opgelucht tegelijk....en ik ben blij... erg erg blij...dat had ik niet verwacht...8e en Number One Fixie! dat is vreselijk goed...Shane is er ook...we omhelzen elkaar en daarna de mannen van Chigago en nog een paar...dan komt de rest ook binnen...de winnaar van vorig jaar wordt 10e...Amber wordt first lady...ergens op de veertiende overall....en dan volgt de rest...het duurt erg lang voor iedereen binnen is...maar uiteindelijk finisht iedereen en zijn er geen ongelukken gebeurd, wat mij nogal verbaasd...en er is nog iets anders wat me verbaasd....nadat ik gefinished ben, hoef ik helemaal niet te hoesten...ik ben nu misschien 5 maanden gestopt met roken, korter denk ik eigenlijk...en dat heeft nu dus al resultaat...iedereen om me heen rochel en kucht en hoest...en het brandt wel in mijn keel, maar dat is het enige...ik kan gewoon meteen met iedereen lullen enzo...heerlijk.... ik ben zo gelukkig en opgewonden....ik draai in mezelf rond als een tol...mijn eerste officiele titel...ik ben eindelijk eens eerste in iets...eindelijk eens de beste...dat heeft heel lang op zich laten wachten...en het voelt fantastisch...omdat ik weet, ook, dat ik er voor gevochten heb; ik heb echt mijn best gedaan, en het heeft resultaat gehad...in plaats van dat "coole" laidback-gedoe...dat onverschillige halfhearted gerace...heb ik vanaf het begin de winnaar van vorig jaar gevolgd...en daarna gereden voor wat ik waard was...heel eerlijk...en de beloning is er ook naar...soms is het leven heel mooi...helaas voornamenlijk als je wint...

als je wint, heb je vrienden...ja hoor....iedereen maar lullen....en bier van iedereen...en ach ja, ik zwelg in mijn overwinning...iedereen hier in MPLS rijdt al jaren fixed...ik nog maar net...er zijn hier kerels van 36, die al 18 jaar fietskoerier zijn...de winnaar van vorig jaar...(geheelonthouder, veggie, tri-athleet enz. enz.) het xxx-racing-team..(bijna echte amateurs)...Kevin en NY-posse...het was een sterk deelnemersveld...ik heb dat best goed gedaan....

de prijsuitreiking was leuk...lachen...lawaaierig...1,2,3,4 naar Chigago...dan nog wat (zou het echt niet weten, wordt gecheckt) dan op 7, Shane (first local) en op 8, Tyntje op zijn fixie...en Amber als first lady...

Amber wint een Bailey-Works tas...erg mooi...met wat swag...en ik win een set flip-flop baannaven (schroefdraad aan beide kanten, 1 kant met contra-draad....maar ach...) voor First Fixie...wat swag (cars-r-coffins shirt en patch + een "one fucking speed"-sticker) voor first single-speeden wat swag...en een aar Swobo handschoenen voor mijn 8e plaats... geen prijs heb voor "beste buitenlander" / of "beste out-of-towner" omdat ik hier al 6 weken ben...makes sense...

en toen nog meer feest...en bier en bier en feest....en toen ineens de skid-contest....de brug af...de bocht om...met een eng plekje in de bocht...heel krap...en een lullige railing en daar 20 meter onder...de Missisippi...
nou kan ik best een beetje skidden hoor...vooral als het er omgaat om zo snel mogelijk af te remmen, stil te staan of weg te wezen...maar als het er om gaat om zo lang mogelijk door te glijden ben ik een watje...nnou deden er van alle fixies maar 6 mee, dus daar zitten de echte watjes...maar ik denk niet dat ik daar ooit iets in ga presteren hoor...jongejonge...misschien komt het door wat ik heb gezien in Zurich...Paul weet dat ook nog wel...als je dat eenmaal hebt zien gebeuren, doe je wel eevn normaal...althans ik dan...Jimbo (ooit uit Chigago) wint em...(hij is geloof ik nu nog aan het skidden...) en ik wordt 1-na-laatste...voor Mark-O...ook local en op normale pedalen...met normale schoenen...

maar daar was ik echt even te onnuchter voor...