Verkeersongevallen Verder zijn er de vele verkeersongevallen waar de vakbond zich druk over maakt. "Elke koerier heeft na een half jaar wel een ongeluk gehad", zegt America Meredith, medeoprichtster van de SFBMA. "Het aantal ongevallen met dodelijke afloop schat ik op 20 in de afgelopen tien jaar." Daaronder bevond zich ook haar eigen broer. America wijt de ongevallen aan agressief rijgedrag van automobilisten en aan het ontbreken van fietspaden. Dat fietskoeriers regelmatig verkeersregels aan hun laars lappen en soms op rijwielen zonder remmen rijden, klopt volgens haar wel maar 'is absoluut geen oorzaak'. "We zijn geoefend en rijden geconcentreerd. De overheid moet de verkeerssituatie verbeteren en het aantal auto's terugdringen." Onlangs hebben de bike-messengers zich aangesloten bij de International Longshore and Wharehouse Union (IWLU), een grote bond voor onder meer havenarbeiders en vrachtwagenchauffeurs. Volgens Meredith en Metz spelen inmiddels ook fietskoeriers in Los Angeles en Seattle met de gedachte actief te worden in de vakbeweging. Melkertbanen Hoewel ons land bekend staat als fietsland, zijn in Nederland pas sinds enkele jaren fietskoeriers actief. Op dit moment zitten er naar schatting tussen de 80 en 200 op de weg. De mesten in de Randstad, vooral in Amsterdam, waar bij firma De Komeet zelfs van Melkert-banen sprake is. In tegenstelling tot de Amerikaanse collega's is het werk voor Nederlandse fietskoeriers meestal een bijbaantje voor hooguit een paar dagen per week. Er zitten veel studenten tussen. Ze krijgen een afroepcontact waarbij een enkeling bovenop het uurloon een vergoeding voor fietsonderhoudt krijgt. FNV Bondgenoten heeft geen contacten met fietskoeriers, zegt regiobestuurder Jan Wit "We weten niet waar ze zitten en er zijn geen signalen dat ze ondersteuning willen." Wel weet hij dat ze onder de TLN-cao vallen "Dat betekend dat iemand vanaf 22 jaar ongeveer dertig procent bovenop het minimumloon verdient." Loodzwaar Gerrit Eikelenboom (35) uit Amsterdam krijgt dat bij lang na niet: "Ik verdien per uur een paar kwartjes meer dan het minimum. Veel te weinig, want dit werk is lichamelijk loodzwaar." Wel is de job volgens de uit Hannover afkomstige Paul Keller (24) hier een stuk veiliger dan in Amerika of Duitsland. "Nederlanders houden rekening met fietsers in het verkeer. Maar als het me puur om veiligheid zou gaan, ging ik toch in een call-center werken." Volgens Eikelenboom heeft zich in Amsterdam nog nooit een dodelijk ongeval voorgedaan, maar kleine crashes en vooral blessures zijn aan de orde van de dag. "Vandaar dat werkgevers het liefst een afroepcontract afsluiten." Wat iemand drijft om dit werk te doen? Voor politicologie-student Keller is dat duidelijk. "Je bent buiten, je bent vrij. Superspoed doe ik het liefst. In een half uur van Sloterdijk naar de Rembrandtoren. Dat is een wedstrijd. Tussen automobilisten, verkeerslichten en jezelf." Stephanie Janssen in: fnv magazine - editie vervoer nr. 10/99